Afgelopen week verscheen er een kwartaalrapport van de Amerikaanse Federal Reserve, waaruit blijkt dat voor het twaalfde achtereenvolgende kwartaal de Amerikaanse huishoudens hun schulden zagen dalen. In de jaren tussen 2000 en 2008 verdubbelde de Amerikaanse consumentenschuld tot ruim $ 14.000 miljard. Het daalt niet snel, maar wel als percentage van het inkomen. Absoluut gezien daalde de schuld met 0,6% per jaar en staat nu op $ 13.300 miljard. Als percentage van het inkomen is het gedaald van het record in 2008 ( 130%) naar 115% nu. Deze daling van 15% komt door stijgende lonen (inflatiecorrectie en loonsverhoging) en dus het daadwerkelijk dalen van schulden. De verhouding bevindt zich nu op het niveau van 2004. Een bemoedigende teken als je bedenkt hoe het economische tij tegen zit bij de Amerikanen.

Bijkomend voordeel is dat de rente laag is en volgens Bernanke voorlopig laag zal blijven. Hoe minder rente de consument hoeft te betalen, hoe meer ze kan aflossen. Tot waar de schuldenlast moet dalen om geen bedreiging meer te vormen is niet te zeggen, maar het gaat zeker de goede kant op.

Een belangrijke oorzaak voor de dalende schuldenlast zijn de hypotheken, waar ook de grootste pijn zit. Er worden minder hypotheken genomen, er worden hypotheken afbetaald en er worden hypotheken kwijt gescholden. Ongeveer een kwart van alle hypotheken zijn in de gevarenzone. Er moet dus nog heel wat worden afgeschreven.

Een beetje inflatie speelt de consument in de kaart. Naarmate de lonen stijgen met de inflatie of iets meer, en de schulden gelijk blijven of verminderen gaat het relatief steeds beter. Nu de overheid nog. De lokale overheden halen ook druk de broekriem aan. Zij leenden per saldo op jaarbasis 3,2% minder, maar de centrale overheid weet van geen ophouden. De federale schuld steeg weer met 8,6% op jaarbasis. Laten we hopen dat het Amerikaanse Congres met flitsende voorstellen komt, maar zoals ze in de VS zeggen “don’t hold your breath”.