Na de marathononderhandelingen in Brussel van 26 oktober, wist de Griekse premier Papandreou te melden dat de uitkomst een overwinning was voor de Griekse bevolking. Ik zou eerder zeggen een Pyrrusoverwinning. De inspanningen die de overeenkomst kosten en nog gaan kosten zullen de problemen in Griekenland niet bepaald oplossen.

Technisch betekent het kwijtschelden van 50% van de schulden in handen van de banken een faillissement. Dat deze constructie een vrijwillige afschrijving wordt genoemd, heeft alles te maken met de verzekeringen die zijn afgesloten en zouden moeten uitbetalen als het een niet vrijwillige afschrijving zou betreffen. Wat dat betreft stellen dergelijke verzekeringen niets voor als hier geldt “too big to pay out”.

Het eerste faillissement van Griekenland dateert uit 400 voor Christus. Dertien Griekse steden leenden geld van de Tempel van Delos. De steden geraakten in financiële problemen en de Tempel van Delos moest 80% op de uitstaande leningen afschrijven. De moderne geschiedenis laat zien dat sinds 1826 is de Griekse staat nog eens vijf keer failliet gegaan.

Er is dus in die 2400 jaar weinig veranderd.

Nu is de afspraak dat de banken 50% schenken. Dit zou de schuldenlast van Griekenland met € 100 miljard verlagen naar € 256 miljard. Echter, om de banken over de streep te trekken moet Griekenland onderpand verstrekken zodat de restanten van de leningen enigszins gedekt zijn.

De grootte van dit bedrag is € 30 miljard. Uiteraard heeft Griekenland dit geld niet, maar kan het lenen van het Europese fonds. Dit maakt dat de totale staatsschuld zakt naar € 286 miljard oftewel 130% van het Bruto Nationaal Product. Dit is nog steeds meer dan niveau uit 2009 toen de crisis begon.

De uitkomst van de Brusselse top gaat ervan uit dat in 2020 de Griekse staatsschuld zakt naar 120% van het BNP. Dat is ongeveer het niveau waar Italië op zit en waar iedereen zich zoveel zorgen over maakt. Om het niveau van 120% in 2020 te bereiken moet de Griekse economie met 4% per jaar groeien. Dat lijkt een onmogelijke opgave, zeker omdat de Griekse bevolking niet achter de hervormingen en ombuigingen staan. Daar waar de Ieren alweer economische groei weten te creëren, krimpt de Griekse economie door de bezuinigen en niet aflatende stakingen.

De beurzen halen opgelucht adem, want Europa heeft een belangrijke stap gezet. Dat is zeker, maar de problemen zijn nog niet voorbij en de Griekse overwinning is een Pyrrusoverwinning.