Terwijl de Nederlandse AEX aandelenindex nog zo’n 45% onder haar hoogste punt staat van ruim 13 jaar geleden, vestigen de Amerikaanse aandelenindices zoals de Dow Jones, de Standard and Poor’s 500 en interessant genoeg ook de Russel 2000 index recordhoogten.

Nu doet de Amerikaanse economie het weliswaar een stuk beter dan de Europese en al helemaal beter dan de Nederlandse economie, maar dat is niet het enige reden. Overigens bestond in het jaar 2000 de AEX index voor 40% uit de aandelen ING, AEGON, ABNAMRO en Fortis. Het decimeren van deze koersen, worden niet zomaar goed gemaakt door een paar “nieuwkomers” in de index.

Een tweede reden is dat de Amerikaanse Centrale Bank op veel grotere schaal haar economie stimuleert dan de ECB dat in Europa doet. Toen Fed voorzitter Bernanke het woord tapering begin van de zomer in de mond nam, daalden de koersen ook meteen zo sterk worden deze door de acties van de FED beïnvloedt. Terwijl de Fed nog over de afbouwen van hun steunprogramma van $ 85 miljard per maand nadenkt, daalt de balans van de ECB in stilte. De grootte van de ECB balans is al met een derde gekrompen, terwijl die van de Federal Reserve onverminderd groot blijft en die van Japan sterk groeit. Het gevolg is een dollar die tijdelijk onder druk kwam te staan ten opzichte van de euro. De lagere dollarkoers werkt goed voor de koersen van de Amerikaanse aandelen.

Willen de Amerikaanse aandelen met hetzelfde enthousiasme verder kunnen stijgen, dan is er een voortgaande groei van zowel de Amerikaanse economie als de bedrijfswinsten nodig.  Tot nu toe doen de winstcijfers het goed. Ongeveer twee derde van de bedrijven in de Standard & Poor’s 500 die hun cijfers inmiddels hebben gepubliceerd, deden dit boven verwachting en wel met gemiddeld 2,5%. De winstcijfers verbeterden aanmerkelijk meer dan de omzetcijfers. Er is dus hetzij flink in de kosten gesneden, efficiënter gewerkt of anderszins eenmalige baten behaald.

Een van de gevolgen van de gestegen koersen zijn het grote aantal nieuwe uitgiften van aandelen, de zogenaamde IPO’s. Op dit moment zijn er in de VS al meer nieuwe aandelen naar de markt gegaan dan in het gehele vorige jaar. Wereldwijd verwacht men dit kwartaal voor euro 40 miljard op de markt. Een sterke toename van nieuwe uitgiften wordt vaak geassocieerd met een (tijdelijke) top in de markt. Sommige aandelen weten zelfs op de eerste van hun handel in koers te verdubbelen zoals de technologiebedrijven FireEye en Rocket Fuel evenals restaurantketen Potbelly. Dergelijke uitspattingen doen denken aan 1999.

Ook een goede manier om te bezien of de aandelen duur zijn is om te kijken naar de koers in relatie tot de winst per aandeel. Deze staan zijn in de Verenigde Staten boven het historisch gemiddelde of je nu kijkt over de afgelopen twaalf maanden of naar het gemiddelde van de afgelopen tien jaar. Ten slotte is een teken aan de wand dat de debetstanden om aandelen te kopen (margin verplichtingen) aan de beurs van Wall Street tot een absoluut record is gestegen van $ 400 miljard. Beleggers die steeds meer lenen om tegen hogere koers/winstverhoudingen aandelen te kopen kunnen een aanduiding zijn van een (tijdelijke) top in de Amerikaanse aandelenmarkt.

De Europese aandelen zijn in verhouding een stuk goedkoper dan die in de VS en dat geldt al helemaal voor de aandelen uit de opkomende markten. De aandelenindices in de belangrijkste emerging markten staan nog onder het niveau van begin dit jaar en dat terwijl hun economieën een stuk sneller groeien dan bij ons in het westen. Inmiddels zijn de aandelen in deze economieën gemiddeld goedkoper geprijsd dan de Amerikaanse en dat terwijl de groeipotentie toch een stuk groter is.

Met de politieke debatten begin volgend jaar over de Amerikaanse begroting en schuldenplafond in het vooruitzicht en de tapering op de agenda lijkt het een goed moment om het belang in de VS iets af te bouwen ten gunste van de allocatie in aandelen uit de Europese en opkomende markten.