Zoals ik al vaker schreef begint het altijd met ontkennen, dus de Spaanse minister van Economische Zaken Luis de Guindos riep  het hardst over een Europese steunoperatie : ,,Wij hebben er niet om gevraagd, het ligt niet op tafel. Het zou de ergst mogelijke uitkomst zijn, een laatste redmiddel. Spanje mag zijn autonomie wat betreft het economisch beleid niet verliezen.

De tactiek van de verschroeide aarde mocht de Russen dan helpen in tijden van oorlog, maar bracht economisch gezien alleen maar misère. Het is begrijpelijk dat de Spaanse bevolking zich roert, maar daar staat tegenover de stakingen de ellende alleen maar verergeren. Vraag maar aan de Grieken.

De Spaanse regering onder leiding van premier Mariano Rajoy kan niet verweten worden dat het niet probeert financieel de zaakjes op orde te krijgen, maar ondanks alle harde maatregelen lijkt het tij maar niet te willen keren. De neerwaartse spiraal is bijna niet te doorbreken, omdat de werkloosheid al op 23% staat en de economie dit jaar met minimaal 2% gaat krimpen. De regering meent € 35 miljard te moeten bezuinigen om het tekort terug te brengen van 8,5% in 2011 naar 5,3% dit jaar. Aanvankelijk was de doelstelling een tekort van 4,4%, maar Brussel heeft ingestemd met een groter tekort van 5,3%.

Een ding is zeker, ook die 5,3% gaat de Spaanse overheid niet halen. Volgens Spaanse economen moet er door de neerwaartse spiraal met economische krimp en bezuinigingen niet € 35 miljard bezuinigd worden, maar het dubbele. En dan hebben het altijd nog over een tekort.

De markt weet dit, en vreest de positie van Spanje binnen de eurozone. Niet voor niets dat de rente op Spaanse staatsleningen weer begint op te lopen en nu met 5,81% op een lening van 10 jaar, op het hoogste punt sinds 12 december vorig jaar staat. Een markant detail omdat dat aan de vooravond van de eerste van de twee monetaire verruimende rondes van de ECB was. Sinds eind december heeft de ECB namelijk € 1000 miljard aan banken uitgeleend, die op hun beurt weer een groot deel daarvan in staatsleningen van o.a. Italië en Spanje hebben gestopt.

De magie van deze operatie lijkt uitgewerkt, sterker nog, veel Europese banken hebben nu meer staatsleningen dan ooit, de ECB heeft een grotere balans dan ooit en de problemen persisteren.

In de kielzog van Spanje beginnen ook de rentes in bijvoorbeeld Italië en in mindere mate Frankrijk weer op te lopen. Dit kunnen we in Europa zeker niet gebruiken. Hogere rentes betekenen nog meer problemen, meer bezuinigen, meer recessie.

De draconische maatregelen in landen als Spanje leiden tot een verschroeide aarde. Alles van waarde lijkt verloren te gaan en de enige uitweg is dan ook een exit uit de euro. Spanje is de 12e economie ter wereld, was een paar jaar geleden zelfs de 8ste, heeft een staatsschuld die relatief minder is dan die van bijvoorbeeld Frankrijk en Engeland. Had zij haar peseta nog gehad, dan was deze gedevalueerd maar dan was de rente misschien niet zo hoog geweest. Nu ontwijkt men Spaanse staatsleningen niet alleen vanwege de kredietwaardigheid van Spanje, maar ook vanwege de onzekerheid van haar positie in de euro.

Zoals ik al vaker schreef begint het altijd met ontkennen, dus de Spaanse minister van Economische Zaken Luis de Guindos riep het hardst over een Europese steunoperatie : ,,Wij hebben er niet om gevraagd, het ligt niet op tafel. Het zou de ergst mogelijke uitkomst zijn, een laatste redmiddel. Spanje mag zijn autonomie wat betreft het economisch beleid niet verliezen.

De tactiek van de verschroeide aarde mocht de Russen dan helpen in tijden van oorlog, maar bracht economisch gezien alleen maar misère. Het is begrijpelijk dat de Spaanse bevolking zich roert, maar daar staat tegenover de stakingen de ellende alleen maar verergeren. Vraag maar aan de Grieken.

Heel Europa doet net of alle problemen de wereld uit zijn als de tekorten zijn terug gebracht maar 3%, maar bij een nauwelijks of niet groeiende economie is ieder tekort funest. Laat staan bij een krimpende economie. De staatsschulden lopen dan niet alleen in absolute zin op, maar ook als percentage van het Bruto Nationaal Product.