Kan de nieuwe voorvrouwe van het IMF, Christine Lagarde, net zoals haar landgenote Jeanne D’Arc 600 jaar geleden, de gedemoraliseerde gelederen inspireren tot het bereiken van het schier onbereikbare? Zoals Lagarde zelf al stelt in een recent interview, hebben we hier vooral te maken met een crisis van wantrouwen. De politici en economen van de overheden zouden doortastend, eensgezind en oplossingsgericht moeten opereren.

Net als een paar jaar geleden vertrouwen banken elkaar nauwelijks meer. Daarnaast drukken dit maal destaatsobligaties meer dan ooit op de balansen van de banken en kunnen politici niet het evenwicht vinden tussen genoeg bezuinigen om de oplopende tekorten te stoppen en niet te veel te bezuinigen zodat de economieën in een recessie belanden.

Dit weekeinde komen de ministers van financiën en de president-directeuren van de centrale banken uit de landen aangesloten bij het IMF in Washington bijeen voor haar  jaarvergadering. Reikhalzend kijken beleggers uit naar een ieder die een oplossing kan brengen in deze malaise.

Mevrouw Lagarde en haar team van experts kunnen technische bijstand verlenen en hier en daar geld lenen, maar de problemen waarover beslist moeten worden zijn zo danig qua omvang, dat de rol van IMF financieel gemarginaliseerd wordt.

Neem nu de eurozone. Het Bruto Nationaal Product in deze zone is ongeveer euro 9.500 miljard. Hiervan komt euro 2.500 voor rekening van Duitsland. Inmiddels is de Italiaanse staatsschuld opgelopen naar euro 1.840 miljard. Enorme bedragen dus. Daar staat tegenover dat de bestedingsruimte van het IMF slechts euro 280 miljard bedraagt. Dat is slechts 15% van de Italiaanse staatsschuld en dan hebben het nog niet eens over Spanje, Frankrijk, België enz. Ten slotte, het IMF mag dan tot nu toe alleen door Europeanen zijn gerund, zij heeft meer cliënten en die komen van buiten Europa. De mogelijkheden van het IMF zijn dus in alle opzichten beperkt.

De rol van het IMF is desalniettemin een belangrijke. Evenals Jeanne D’Arc beschikt Christine Lagarde over weinig middelen, maar over wel de gave van het woord. Als er iemand is die de Europese politici kan overtuigen om nu actie te ondernemen, is het wel de Franse Lagarde. Er ligt dus een historische rol voor haar weggelegd.