Zeker nu de Amerikaanse overheidsbegroting dit jaar een tekort laat zien van USD 1600 miljard en de overheid haar kredietplafond nadert, slijpen de politici hun messen om met oog op de presidentsverkiezingen van volgend jaar november indruk te maken op hun achterban. Het is natuurlijk al spijtig dat de Amerikanen zo’n onvoorstelbaar tekort hebben, maar het is helemaal jammer dat iedere issue  verpolitiekt wordt. Bijna iedere discussie loopt langs de partijlijn.

Deze week kwam de republikein Paul Ryan met zijn begrotingsvoorstellen voor 2012 naar buiten. De republikeinen willen in de komende tien jaar maar liefst USD 6200 bezuinigen door o.a. Obama’s zwaar bevochten ziektenkostenwet naar de prullenbak te verwijzen, te schrappen in de sociale zekerheid en niet akkoord te gaan met de Presidents plannen voor hernieuwbare energie, duurzaamheid en infrastructuur. Uiteraard willen de republikeinen wel dat de belastingverlagingen van George Bush een meer permanent karakter krijgen en dat de vennootschapsbelasting verlaagd wordt.

Het adagium van de republikeinen is dat de burgers niet te weinig belasting betalen, maar dat de overheid te veel uitgeeft. Dat de Amerikaanse overheid te veel uitgeeft is een feit, maar een flink deel van die uitgaven zijn een erfenis uit het verleden (oorlogen in Irak en Afghanistan). Ook de schuldenlast is ontstaan door een mentaliteit uit het verleden en een veel te lange periode van kunstmatig lage rente (Greenspan).

De republikeinen wonnen de tussentijdse verkiezingen afgelopen november door o.a. te beloven dat zij onmiddellijk USD 100 miljard zouden bezuinigen. Aan de wil heeft het niet ontbroken, maar het is toch niet gelukt. Ombuigen gaat namelijk tergend langzaam omdat veel uitgaven structureel zijn.

Ondanks het feit dat het nog enige tijd duurt voordat de begroting van 2012 effectief wordt, zijn de onderwerpen nu actueel. De regering moet namelijk geld lenen, maar zit aan haar wettelijke plafond en mag dus straks niet meer tenzij het Congres het plafond verhoogt.

In de jaren negentig hebben de republikeinen onder aanvoering van Newt Gingrich er voor gezorgd dat de overheid tot twee maal toe vast kwam te zitten omdat het kredietplafond niet op tijd werd verhoogd (politieke speelbal). De regering heeft natuurlijk nog wel enige  inkomen en kan de overheid nog een paar weken part time draaiende houden, maar cruciale overheidstaken zullen toch stil komen te liggen. Het gevolg van deze acties destijds was dat President Clinton zijn herverkiezing met glas won.

Het zal de komende dagen en misschien weken politiek armworstelen worden waar onze Tweede Kamerleden bij vergeleken heilig zijn.