Los van de vraag of je uit ethische of politieke oogpunt zou moeten willen beleggen in Rusland, rijst de economische vraag of het interessant is of wordt om het nu te doen.

Na de eerste ronden van sancties naar aanleiding van de annexatie van de Krim, heeft de aanslag op de MH17 het er voor de Russische samenleving niet makkelijker op gemaakt. Daar bovenop komt ook nog eens de uitspraak van het Haagse Internationale Hof van Arbitrage, die het land veroordeelde om $ 50 miljard te betalen aan de aandeelhouders van het inmiddels failliet verklaarde en opgesplitste olieconcern Yukos. Zoals het hof stelde, zijn de bezittingen van Yukos op een kwaadwillende en berekende manier in handen van de staat en dus Rosneft gespeeld. Deze laatste is dientengevolge nu ’s werelds grootse olieconcern. De voorzitter van de raad van bestuur van Rosneft, de heer Igor Sechin, is een van de mensen die op de internationale sanctielijst prijkt.

Het is nog maar de vraag of Rusland gaat betalen. In de eerste plaats zou dit mogelijk nieuwe rechtzaken uitlokken. Er zijn meer mensen die menen ten onrechte door Rusland onteigend te zijn. Er is slechts 1 Duitse zakenman die succesvol geld in handen heeft gekregen door een Russisch gebouw in Zweden te laten confisqueren in verband met een vergelijkbare rechtzaak.

Sommigen in Rusland doen de sancties af als onbetekenend, maar al met al is dit jaar de Roebel al met 8% gedaald ten opzichte van de Amerikaanse dollar, ondanks de $ 45 miljard die de Russische centrale bank in de eerste vijf maanden heeft verkocht om haar eigen munt te steunen. Door de dalende munt loopt de inflatie op en staat inmiddels op 7,5%. Om de inflatie en kapitaalvlucht tegen te gaan verhoogt de Russische centrale bank steeds weer de rente en deze noteert nu 8%. De langlopende Russische staatsleningen flirten inmiddels met de 10%.

De Russen zullen er voorlopig geen hap Borsjtsj minder door eten, maar op z’n minst komt het ongelukkig uit als het land langzaam afglijdt naar een recessie.

De Russische beurs is sinds begin dit jaar met 7% gedaald en sommige individuele aandelen hebben hardere klappen te verduren gehad. Per saldo staat de beurs weer op het niveau van begin 2010. Niet voor niets dat sommige analisten de beurs van Moskou een van de meest ondergewaardeerde beurzen ter wereld noemen.

In de afgelopen twintig jaar heeft de Russische beurs extreme schommelingen laten zien, niet geschikt voor de doorsnee belegger dus. Naast de economische turbulentie waar wij mee te maken hebben, stelden de Russen zich ook nog bloot aan invasies in Georgië, de Krim of in bedekte vorm in Oost Oekraïne en hebben hun aandelen een zeer hoge correlatie met de olieprijs.

De aandelen zijn inderdaad goedkoop, maar tegen een belegging in Russische aandelen (naast het ethische vraagstuk) pleiten de naar een recessie zakkende economie, de nationalistische politiek en de slechte corporate governance. Waar kun je je als particuliere belegger je recht halen als het nodig is? Daarom is de reactie van de Russische overheid op de uitspraak van het international hof van arbitrage ook zo interessant voor de niet Russische belegger.

De aandelen van de Micex index handelen op een gemiddelde koers/winstverhouding zo’n van 5,6. Erg laag, maar altijd nog een stuk hoger dan in bijvoorbeeld Griekenland. Achteraf gezien loonde het bijna altijd de moeite om te beleggen in de meest gehate beurs van dat moment, en of de niveaus al daar zijn betwijfel ik.